« پسرم امیرعلی، دل مامان برات تنگه» / یادداشتی از شفیع بهرامیان-روزنامه‌نگار

◽️از عصر که اول بار این تصویر را در یکی از کانال‌های تلگرامی دیدم، دوباره و چندباره نگاهش کردم، ذهنم درگیرش شد، چند بار دست به قلم بردم تا چیزی بنویسم اما نمی‌دانستم چه بنویسم که شرح حال این دوری و هجران تلخ باشد، وصف حال این وضعیتی باشد که این خانم پرستار خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا در آن بسر می‌برد.

◽️چندین و چند بار نوشته کف دستش را خواندم، در ظاهر خطابش به پسرش «امیرعلی»بود که این روزها کووید ۱۹ کرونا و مصایبش، مادر را از دیدار جگرگوشه‌اش محروم کرده و او در کف دستانش، زیباترین و قانونی‌ترین تقلب دنیا را نگاشته:«پسرم امیرعلی، دل مادر برایت تنگه»!

◽️اما این فقط ظاهر ماجرای این تصویر است! باور کنید هزاران جمله در وصف این صحنه می‌شود نوشت و باز نمی‌توان حق مطلبش بدرستی ادا نمود!
چرا چنین شده که مادری این چنین به فرزندش پیام دلدادگی و‌عشق و دلبستگی بر روی دستکش لاتکس ضد ویروس بیمارستان می‌نویسد؟

◽️ این پرستار مادر چرا نمی‌تواند اکنون و مثل همیشه هر ۲۴ ساعت یکبار پیش جگر گوشه‌اش در منزل باشد؟ از چه می‌ترسد؟ به خانه کدام فامیل و آشنا فرزند را فرستاده است تا نکند مادر با خود ویروس مرگبار کرونا به منزل ببرد و به امیرعلی کزندی برسد!

◽️چه کسی چنین وضعی را پدید آورده که او فرصت دیدن پاره جانش را حتی نداشته باشد؟سهم من و شما و آنها که باید مسئولانه‌تر عمل می‌کردند؛ چه دولتیان و چه ملتیان، در این جدایی و هجران و پریشان حالی چیست؟

◽️هر روز خبر از جان باختن پرستاران و پزشکانی می‌شنویم که برای نجات زندگی من و شما و ما، از همه چیز خود حتی شیرین‌ترین دارایی‌اشان، یعنی جانشان، گذشته اند و بالاتر از آن از امیرعلی‌ها، پاره تنشان.

◽️ گرچه من و شما شروعش نکردیم اما پایان این جدایی و‌ هجران در دستان ماست، بیایید به این تراژدی خاتمه دهیم، بیائید دست به دست هم دهیم و‌ این آرزوی دیدار فرزند را هرچه زودتر به وصالی شیرین بدل کنیم‌.
بیایید نگذاریم دیگر هیچ پرستاری، هیچ پزشکی، هیچ کارمندی، هیچ امدادگری و هیچ انسانی بخاطر بی‌توجهی ما، بخاطر بی‌مسئولیتی آنها و ما، برای همیشه فرصت دیدار امیرعلی‌هایش را از دست دهد.

◽️بیایید با عمل به توصیه‌های پزشکان و کارشناسان، در این روزهای عید، در این دو هفته اول سال، از همین ۲۹ اسفند تا ۱۴ فروردین، در خانه بنشینیم تا مادر امیرعلی‌ها، تا پدر بزرگ و مادر بزرگ فرزندان من و شما، دوباره به فرزندانشان، به نوه‌هایشان، لبخند زندگی بزنند.

◽️به‌خدا زندگی و دنیایمان، بی مادر و بی پدر، بی مادر بزرگ و پدر بزرگ، هیچ لطفی ندارد، ماشینی است، پوچ است، بیایید حلقه‌ای از زنجیر مرگ این عزیزترین و فداکارترین مردمان سرزمینمان نباشیم.

◽️ به امید سلامتی همه پزشکان و پرستاران، با آرزوی طول عمر برای همه پدربزرگان و مادربزرگان؛ باهم بکوشیم حفظشان کنیم تا دوباره چشمان به در امیرعلی‌ها به دیدار مادرانشان و چشمان امید ما به دیدار والدینمان روشن شود.

◽️راستی این روزها، اگر دوریم و‌ جدا زندگی می‌کنیم، به دیدار پدر و مادرمان نرویم، برایشان بسی بهتر است، اما چه نیکوست که هر روز با آنها تماس بگیریم، تصویری، صوتی و به هر شکل ممکن، آنها اکنون به طنین گرم صدای فرزندانشان سخت نیازمندند، فراموششان نکنیم.
فردا دیر است و پشیمانی بی‌حاصل!

#شفیع_بهرامیان