دیواری از ورزشی نویسان کوتاه ترنیست/ یادداشتی از متین ریماز خبرنگار ورزشی پیرانشهر رووداو به بهانه ی روز ورزشی نویسان

دوم جولای، به عنوان روز جهانی ورزشی نویسان، اولین بار در بازی های المپیک ۱۹۲۴ پاریس به مناسبت تاسیس انجمن جهانی ورزشی نویسان(AIPS)  و برای تجلیل از خدمات ارزشمند خبرنگاران، نویسندگان و عکاسان ورزشی، در مسیر پیشبرد ورزش دنیا، نامگذاری شد.  این روز برای استفاده از ورزش توسط خبرنگاران ورزش به عنوان ابزاری برای صلح، عدالت و بی طرفی مطرح می شود. قطعا اگر خبرنگاران رسانه های دیداری و شنیداری نبودند، هیچ اطلاعی از اخبار شهرستان نداشتند و نه مردم می توانستند مسایل، مشکلات و مطالبات خود را بیان کنند و نه مسوولان می توانستند مردم را نسبت به فعالیت های خود آگاه نمایند.

با این مقدمه خواستم توضیحی داده باشم از احترام جهانی به بخش رسانه ی ورزشی و برسم به ما نوسیندگان ورزشی شهرستان پیرانشهر که تمامی جنگ ودعواهای اهالی ورزش سرما خالی می شود.ورزشی نویسان پیرانشهری که یک پای ثابت رویدادهای شهرستان هستند و از فوتبال وفوتسال که رشته اول پیرانشهر هستند ومخاطبان بیشتری دارد تا ورزش های کمتر شناخته شده ای که شاید مردم عادی تنها نامی از ان شنیده باشند همانند گلبال می نویسند، تهیه خبر می کنند،مصاحبه انجام میدهند،انتقاد سازنده را به گوش مسئولان میرسانند،تشکرو هرآنچه لازم بوده تا خبرهای ورزشی با کیفیت بالاتری به دست مردم شریف پیرانشهر برسد.

حال جالب این جاست در ورزش #پیرانشهر نه تنها هیچ گاه درموفقیت‌ هاو افتخارات ورزشی اسمی ازما برده نمی شود بلکه در تمامی شکست های ورزشی ردپای ماها پیداست، یعنی دیواری کوتاه تر ما پیدا نمی شود و همیشه از ما به عنوان مقصران اصلی یاد می‌‌شود.

یک مثال واضح بزنم کافی است تا دو چهره ورزشی در پیرانشهر با هم دچار اختلاف شوند[در ورزش پیرانشهر هرچندماه یک بار این‌رخداد طبیعی است]، بیانیه علیه هم ،متن انتقادی وتخریب هم دیگر را در دستور کار‌ قرار‌می دهند؛ اما وقتی شرایط لازمه براین باشد تا با هم از در دوستی وارد شوند، این جمله همیشگی را به کار می‌برند:” ما از اول هم با هم مشکل نداشتیم، این اختلاف پراکنی ها زیر سر خبرنگاران است”

اما با این همه ، ما ورزشی نویس ها به شغلمان عشق می‌ورزیم، بگذار هر چه دلشان می‌خواهد بگویند، مهم این است که ما به کار خود ادامه می‌دهیم….ما ورزشی نویس هستیم.