‍ خداوند را جدّی بگیریم و یادمان نرود…/ مقالی از دکتر کمال روحانی

همشهریانِ بزرگوارم و بندگان خوب خداوند، در این حال و فضای بیماری «کرونا /کوید۱۹» آنچه نباید فراموش بشود، این است که این ویروسِ همه گیر، به گفتۀ تمامی پزشکان و دانشمندان بیماری های عفونی، صد درصد از برخاسته از خطای انسانی و عدم رعایت شیوه های بهداشتی و پیشگیرانه است. علاوه بر تأیید تمامی راهکارهایی که از جانب متخصصان و کارشناسان بهداشتی برای در امان ماندن از ویروس کرونا، پیشنهاد می شود، باید به این مهم، توجه شود که دین اسلام و قرآن کریم، همزمان با رعایت بهداشت فردی و محیطی و نیز چسپیدن به اصل «پیشگیری بهتر از درمان است.» چه راهکاری برای خلاصی از این بلا دارد؟
درپاسخ به این پرسش: قرآن کریم چنین بلاهایی را ناشی از عملکرد انسان می داند:« ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ : فساد و تباهى در خشکى و دریا به سبب آنچه دست‌هاى مردم [از گناهان‌] فراهم آورده پدیدار گشت، تا [سزاى‌] بعضى از آنچه را کرده‌اند به آنان بچشاند، باشد که [به خدا] باز گردند»(روم/۴۱)
اما راهکار قرآن و دین اسلام:
۱٫ دعا و تضرّع(توبه و استغفار) به در گاه خداوندی برای دفع بلایا و مشکلات :« « مَن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ : کیست جز خداکه درمانده را، چون او را بخواند اجابت مى‌کند و گرفتارى را برطرف مى‌سازد.»(نمل/۶۲)» و آیۀ «وَ وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿بقره/۱۸۶﴾ : و چون بندگان من از تو در باره‌ى من بپرسند، قطعاً من [به آنها] نزدیکم و دعاى دعا کننده را وقتى که مرا بخواند، پاسخ مى‌دهم، پس آنها نیز دعوت مرا اجابت کنند و به من ایمان بیاورند، باشد که راه یابند.».
۲٫ از دیگر راهکارهای معنوی و برخاسته از گفتمان وحیانی، پرداخت صدقه است که دفع بلا می کند از آن جمله، حدیث مشهور: «الصَّدَقَهُ تَدْفَعُ الْبَلَاءَ وَ هِیَ أَنْجَحُ دَوَاءً وَ تَدْفَعُ الْقَضَاءَ وَ قَدْ أُبْرِمَ إِبْرَاماً وَ لَا یَذْهَبُ بِالْأَدْوَاءِ إِلَّا الدُّعَاءُ وَ الصَّدَقَه:صدقه بلا را برطرف مى‏ کند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمى‏ گرداند و درد و بیمارى‏ ها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمى ‏برد. ».
نتیجه آنکه بر همۀ ما واجب است که علاوه بر رعایت کلیۀ اسباب و علل مادی به درگاه خداوندی دعا و استغفار کنیم و از آن ذات لایزال بخواهیم، این بلا را از سر جامعۀ بشری بزداید؛ محققاً اگر خداوند، اراده کند دیگر نیازی به الکل و آمپول و واکسن نیست بلکه او با بادی شدید یا آفتابی نیم سرد هم این کار را خواهد کرد. چون او قادر است و متعال، بزرگ است و با کمال.
پیشنهاد می شود:
۱٫ همچنانکه سنّت حضرت رسول بر این است و خلیفۀ دوم عمر بن خطاب(رض) هنگام بلای خشکسالی در مدینه، پیران ودیگر مردم را جمع کرده و به ذات خداوندی دعا و تضرع کردند. در این شهرستان و دیگر شهرها هم، جمعی متدّین و ترجیحاً کهن سالانِ زن و مرد و قرآن خوانان و جوانان، خلاصه از هر قشری، جمعی در استادیوم ورزشی شهرستان ها، ماسک زده و با رعایت اصول بهداشتی و حفظ فاصله، دو رکعت نماز به قصد دفع بلا بخوانند و بعد از قرآن خواندن سوره هایی خاص و نیز ذکرهای مخصوص، مردم حاضر، بسیار دعا و لابه کنند و از خداوند بخواهند این بلا را دفع کند که قطعاً در میان این جمع، انسان های مؤمنی هستند که باری تعالی، صدای شان را می شنود و به ما ها هم رحمی کند که او ارحم الرحمین است.
۲٫ پرداخت صدقه: راهکاری اندیشیده شود که به حکم حدیث«صدقه، دفع بلا می کند» جمعی از معتمدین در هر محله ای با جمع آوری کمک های مردمی آن را به نیازمندان بدهند یا وسایل لازم بهداشتی را برای بیمارستان و بیماران نیازمند، خریداری کنند.
۳٫ و بعد از این، توکّل به ذات خداوندی که قطعاً هرچه او اراده نکند، نخواهد شد: « قُل لَّن یُصِیبَنَا إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّـهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ: بگو: هرگز به ما جز آنچه خدا براى ما مقرّر داشته نمى‌رسد، او مولاى ماست، و مؤمنان باید بر خدا توکل کنند.»( توبه/۵۱ )
و آخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمین ۱۸ اسفندماه ۹۸
کمال روحانی، یکی از همین بنده های گناه آلودِ خدا