تخریب تفرجگاه‌ها در سایه ضعف فرهنگی زیست محیطی

بنده چند سالی هست که به تفرجگاه‌های طبیعی شهرستان برای گذران اوقات فراغت مراجعت ننموده‌ام ولی جمعه قبل مقصدم #کانی_لوسه و این جمعه هم تصمیم گرفتم به #تفرجگاه_پردانان سفر کنم و از جاذبه طبیعی آن بهرمنده شوم

طبیعت خدادی که فقط خدا میداند چقدر ارزشمند و شایسته ‌قدر و احترام است (ترکیبی از دو اقلیم آب و جنگل با درختان میوه)، ‌ولی متاسفانه در اولین قدم حضور خود متوجه دخالت‌های نابجا و تخریب گسترده بشر در این طبیعت بکر و خدادادی شدم، انسان طبیعت دوستی که برای گذران اوقات فراغتش به دامان آن پناه می‌برد، چطور می‌تواند آنقدر ناسپاس باشد که برای پخت غذا هر جا دلش خواست شعله‌های آتش روشن کند و چمن و درختان آن را خاکستر کند؟

مگر چقدر سخت است کسی که با ماشین شخصی به دامان طبیعت پناه می‌برد پسماندها و آشغال‌های خود را آنجا رها نکند؟ سوال اینجاست چه نهاد و ارگانی باید وظیفه حفظ و نگهداری از این مواهب الهی را بر عهده بگیرد؟

نقش و وظیفه رسانه‌ها و ژینگه پاریزان چیست؟ در عصری که اقتصاد جهان بر پایه اقتصاد توریستی و گردشگری می‌چرخد و شهرهای جهان برای جذب و برندسازی با هزینه‌های سرسام آور به ایجاد محیط‌های مصنوعی اقدام می‌کنند، مسئولان و سرمایه‌داران ما چرا نباید برای حفظ و نگهداری این طبیعت خدادادی برنامه‌ای داشته و برای جذب گردشگر و درآمدزایی از آن برای ایجاد اکوتوریسم بهره ببرند؟

متاسفانه در صورت ادامه روند کنونی تخریب، و رهاسازی پسماندها در دل طبیعت قطعا در سال‌های نه چند دور چیزی از این طبیعت پاک و سالم باقی نخواهد ماند، لذا عاجزانه از عموم همشهریان درخواست می‌شود در پاسداری از این طبیعت و آب و خاک اهتمام تام ورزند که همانا این آب و خاک امانتی در دست ما و متعلق به نسل‌های بعدیست و باید آنرا در سلامت کامل به فرزندانمان تحویل دهیم

بخاطر_بسپاریم! تنها خانه و زمین و پولی که اندوخته می‌کنیم تنها دارایی فرزندانمان نیستند، آیندگان نیز، نیاز به گذران اوقات فراغت در همین طبیعت زیبا را دارند

با تشکر
سید طاهر بایزی