مطالبه گری؛ شهرنشین ها و شهروندها

شهرنشین ها افرادی ساکن و خنثی هستند و فعالیت مسئولانه نداشته و در مواجهه با تخلفات ,بی مسئولیتها و اوضاع نابسامان شهر سکوت کرده و در نهایت به غرغری پش خود اکتفا می کنند ;اما شهروند احساس مسئولیت کرده و ابراز وجود می نماید و مطالبه می کند .
شاید شما به اداره ای مراجعه کرده و بی دلیل کار شما انجام نمی پذیرد اقدام شما چیست ؟ آیا بیخیال شده و از ترس بیشتر عقب افتادن کارتان سکوت می کنید؟ یا با جرو بحث و سرو صدا خواهان پیگیری کارتان هستید؟ یا مطالبه تان را به مراجع ذیصلاح گزارش می دهید؟
متاسفانه اگر شهروندی مطالبه گر پیدا شود و پیگیر دغدغه هایش برای شهر باشد تصور می رود منفعتی یا آینده ای برای خود می طلبد .راستی چرا به شهروند مطالبه گر انگ می زنیم و او را ناامید می کنیم؟ چرا مسئول غیر پاسخگو را باور داریم اما شهروند مطالبه گر را خیر؟
در شهری که مسئولین عزمی برای رعایت حقوق مردم و حل مشکلات ندارند و در مقابل مردم نیز به مطالبه حقوق خود نمی پردازند امید هیچ توسعه و پیشرفتی حاصل نمی شود .
اگر مردم مشکلات خودرا به گوش مسئولین برسانند و پیگیر باشند شهر پویاتر از گذشته به سمت توسعه و ابادانی گام بر می دارد .مطالبه گری و نظارت شهروندان و نخبگان شهر و اطلاع از راهها و شیوه های آن می تواند همچون خونی در شریان توسعه و ابادانی شهر بوده و نقش بسیار مهمی در توسعه و پیشرفت شهر داشته و در به قدرت رسیدن و ماندن مسئولین توانمند و پاسخگو نقش بسزایی دارد .
عدم مطالبه گری جوانان و نخبگان نتیجه عدم آشنایی با حوزه فعالیتهای اجتماعی و نداشتن روحیه تیمی و تشکیلاتی بوده و دچار بی تفاوتی اجتماعی و ناامیدی شده اند که متاثر از فقر و محرومیت رفاهی است .
بدون شک افزایش مطالبه گری اجتماعی و بستر سازی در این زمینه و هراس نداشتن از مطالبه حقوق خود توسط مردم اعتماد اجتماعی بیشتر به مسئولین را در پی داشته,و پاسخگو بودن انان و افزایش پرسشگری و مشارکت شهروندان ضامن امنیت اجتماعی پایدار ,شایسته سالاری ,استفاده بهینه و صحیح از منابع , توسعه شاخصه های رفاه اجتماعی و افزایش رضایت عمومی را به دنبال دارد .

دکتر احمد بزله