تحلیلی گذرا بر آینده نگری یکی از مدیران استانی بر تبدیل شدن پیرانشهر به پرجمعیت ترین شهر جنوب استان

جمعیت پذیری شهرها و شروع مهاجرتهای روستا_شهری و بین شهری نه مختص ایران و نه پیرانشهر است بلکه جهانیست و در هر کشوری افزایش جمعیت مناطق سکونتگاهی علی الخصص در مناطق مرزی یکی از آرزوها و برنامه های اساسی دولتها و حکومتها بوده و خواهد بود؛ اما شواهد موجود نشان می دهد این فیل غول […]

جمعیت پذیری شهرها و شروع مهاجرتهای روستا_شهری و بین شهری نه مختص ایران و نه پیرانشهر است بلکه جهانیست و در هر کشوری افزایش جمعیت مناطق سکونتگاهی علی الخصص در مناطق مرزی یکی از آرزوها و برنامه های اساسی دولتها و حکومتها بوده و خواهد بود؛ اما شواهد موجود نشان می دهد این فیل غول پیکر(پیرانشهر) دیگر با پراید قابل جابجایی نیست.

جناب آقای مدیرکل؛ خدای نکرده قصد رد کردن یا زیرسوال بردن نظریه و آینده نگری جنابعالی را در خصوص شهر عزیزمان پیرانشهر را نداریم چون بخوبی میدانیم پیرانشهر به آغوش گرم بسیاری از هموطنان عزیزمان تبدیل شده و در آینده نیز پذیرای بسیاری از آنها خواهد بود ان شاءالله.

اما این بزرگ شدن براساس چه اصول و برنامه ای قرار است روی دهد. آیا قرار است با اگرهای زیر ادامه پیدا کند یا روندها اصلاح می شوند؟

اگر قرار است تهیه و تصویب طرحهای جامع و تفصیلی قریب به ده سال طول بکشند، با وجود این نرخ رشد جمعیتی بالا زمینی برای خدمات نمیمونە.

اگر قرار است در عرض ده سال حدود ۴۰ هزار نفر و بدون برنامه از پیش تعیین شده به شهر وارد شوند.

اگر قرار است تعداد ١۰ هزار خانوار در همین ده سال به شهر اضافه شود و براساس آمارهای سازمان مدیریت و برنامه ریزی تنها ٢۰٧۴ پروانه ساختمانی صادر شود.

اگر قرار است جمعیت شهر بالاترین نرخ رشد را در میان شهرهای استان را داشته باشد .

اگر قرار است خط محدوده خدمات رسانی شهرداری و جمعیت پذیری شهر واقع بینانه نباشد و کمترین درصدها و سطح و سطوح در نظر گرفته شود.

اگر قرار است شهرداری براساس نیاز خود نتواند خط و خطوط خیابانهایش را تعیین کند و منتظر طرحهای جامع و تفصیلی بماند و در کنار آن افرادی بتوانند همین کار را به میل خود انجام دهند.

اگر قرار است در محدوده های اضافه شده بعد از طرح هادی حتی یک خیابان هم نداشته باشیم(جاده سردشت و نیروگاه و شین آباد و کاسورده از جاده راه و ترابری بوده اند که وارد محدوده های شهری شده اند).

اگر قرار باشد چندین روستای بزرگ تخلیه و جمعیت آنها وارد شهر شود و هزینه های سرسام آوری به سیستم مدیریت شهری تحمیل شود اما کمک قابل ملاحظه ای به شهرداری صورت نگیرد.

اگر قرار است همه کولبران عزیز به شغل دست فروشی روی آورند.

اگر قرار است همانند سالیان گذشته(از سال ١٣۶٢ به اینطرف) و براساس قانون خودکفایی شهرداریها در مبحث درآمدزایی و شیوه های تامین منابع مالی با شهرداری پیرانشهر برخورد کنیم .

اگر قرار براینست باز محدوده هایی خارج از محدوده خدمات رسانی شهرداری ایجاد شوند اما ارائه خدمات به آنها حداقل ده سال آینده صورت بگیرد.

اگر قرار براین است که پیرانشهر به حاشیه نشین شهرهای جنوب استان تبدیل شود.

و اگرهای بیشمار دیگر.

اگر قرار است با این اگرها ادامه یابد امیدواریم این شهر بیشتر از این بزرگ نشود و پیش بینی شما تحقق نیابد چون اگر الان فکر جدی برایش نکنیم قطعا فردا دیر خواهد بود.

ضمناً اگر این افزایش جمعیت برای دستگاه های اجرایی خوب و باعث افزایش بودجه آنها می شود اما برای شهرداری که یک نهاد عمومی و غیردولتی و خودکفا می باشد جز ضعف و ناتوانی در ارائه خدمات به شهروندان بصورت برابر و توسعه بی نظم شهر هیچ توفیق و دستاورد دیگری نخواهد داشت.

در پایان باید عرض کنم که اگر ایجاد نقاط ثقل جمعیتی در مناطق مرزی ضروری است در مقابل آن جلوگیری از تخلیه روستاها و جلوگیری از بوجود آمدن خلاءها و فضاهای خالی از سکنه در سطح شهرستان ضروری تر می باشد.

والسلام علیکم