به احترام قربانیان حوادث جاده ای پیرانشهر یک دقیقه سکوت نه، هزاران بار فریاد

  در روزهای اخیر متأسفانه شهروندان پیرانشهری یکبار دیگر شاهد اتقافات تلخ و بسیار ناگواری در جاده های مواصلاتی به این شهر بودند که بدون شک بازخورد منفی آن تا مدتها می تواند در اذهان ساکنان این دیار باقی بماند. آخرین برگ این داستان غم انگیز شامگاه روز چهارشنبه اول آذرماه سال جاری به قلم […]

 

در روزهای اخیر متأسفانه شهروندان پیرانشهری یکبار دیگر شاهد اتقافات تلخ و بسیار ناگواری در جاده های مواصلاتی به این شهر بودند که بدون شک بازخورد منفی آن تا مدتها می تواند در اذهان ساکنان این دیار باقی بماند.

آخرین برگ این داستان غم انگیز شامگاه روز چهارشنبه اول آذرماه سال جاری به قلم آغشته به خون ۴ نفر از اعضای یک خانواده به رشته تحریر درآمد تا شاید مرگشان تلنگری تازه باشد بر وجدانهای خفته در خواب عمیق برخی از مسئولانی که در عمل کمترین انگیزه ای برای رسیدن به پایان این داستان تلخ و تکراری دارند.

برخورد شدید دو دستگاه سواری سمند با یک دستگاه وانت پیکان و جان باختن ۴ نفر از اعضای یک خانواده و مصدوم شدن ۷ نفر دیگر (اول آذرماه)، قربانی شدن ۳ نوجوان دیگر در محور پیرانشهر به چیانه ( ۱۸ آبان ماه) و همچنین فوت یک نفر دیگر در برخورد با سواری پیکان در محور پیرانشهر به میرآباد همچنین مصدوم شدن ۴ نفر دیگر در ۵ حادثه تلخ جاده ای تنها در مدت یک ماه اخیر در محورهای مواصلاتی پیرانشهر بطرف سردشت و میرآباد رخ داده است

علاوه بر این آمار چندین تصادف دیگر هم با خسارات مالی در همین محدوده زمانی در محورهای مواصلاتی پیرانشهر به وقوع پیوسته اند و موجی از نگرانی و ناراحتی را در میان مردم ایجاد کرده است

این حوادث در حالی رخ داده اند که بقول یک ضرب المثل فارسی بسیاری از تماشاچیان ماجرا حتی “ککشان هم نمی گزد” و از دید آنها زندگی با همان آرامش همیشگی خود در جریان است و یا در خوشبینانه ترین حالت به جای اقدام عملی به یک پیام ابراز همدردی بسنده می کنند که آنهم شاید به خاطر فشاری باشد که از طرف افکار عمومی متوجه آنها می شود

مرگ های خانوادگی و دسته جمعی در شهرستان پیرانشهر آنهم بر اثر تصادفات جاده ای در طول چند سال اخیر به یک داستان غم انگیز تبدیل شده است که با کالبد شکافی موضوع متوجه خواهیم شد که نه تنها عده ای بر اثر این حوادث از نعمت ادامه زندگی کردن برای همیشه محروم می شوند بلکه این گونه حوادث دنیایی از ویرانی همراه با تأملات روحی، روانی و آسیبهای اجتماعی را برای بازماندگان خود به ارمغان خواهد آورد.

تبدیل جان باختن دسته جمعی افراد بر اثر تصادفات جاده ای به یک امر طبیعی

همه ما قبول داریم که زندگی در شرایط دنیای کنونی برای همه یکسان نیست اما همه به این امر ایمان داریم که انسانها اگر چه در زندگی کردن بسیار متفاوتند اما در اینکه همه آنها یک روز مرگ را تجربه می کنند هیچ تفاوتی وجود ندارد ولی جای تأمل اینجاست که چرا ارزش گذاری جان انسانها در همه جای دنیا یکسان نیست؟!
انجام تک حملات تروریستی در بعضی از کشورهای اروپایی که شاید تنها باعث مجروح شدن چند نفر شود، باعث اعلام حالت فوق العاده در سراسر اروپا و برگزاری چندین نشست امنیتی می شود و حتی گاهی برای قربانیان حادثه مراسمات ویژه برگزار می کنند ولی متأسفانه در کشور ما جان باختن دسته جمعی افراد بر اثر تصادفات جاده ای کاملاً به یک امر طبیعی و روزمره تبدیل شده است و بسیاری از مردم و حتی مسئولان جان باختن یک یا دو نفر برایشان کاملاً عادی شده است و نتیجه این نوع بی اهمیتی امروز در جان باختن دسته جمعی اعضای خانواده ها نمود پیدا کرده است

انتظار می رود بعلت اهمیت موضوع اتمام اتوبان تمرچین پیرانشهر به نقده از لحاظ مرزی بودن و همچنین بررسی وضعیت موجود تمامی محورهای مواصلاتی به شهرستان مرزی پیرانشهر و رفع نقاط حادثه خیز آن بصورت اورژانسی و خارج از محدوده وظایف قانونی تعریف شده در دستور کار مسئولان کشوری، استانی و شهرستانی قرار گیرد تا دیگر شاهد آمار تکان دهنده جان باختن هموطنان و همشهریانمان در جاده های پیرانشهر نباشیم

کلنگ زنی ها دوای درد نیست/ در عمل چاره ای بیندیشید

اما دریغا که در حقیقت داستان نفس گیر اتمام پروژه اتوبان پیرانشهر به نقده و همچنین تعریض و بهسازی محور پیرانشهر به میرآباد علی رغم تلاش های فراوان برخی از مسئولان همچنان حلقه مفقوده این بازی ناتمام است و متأسفانه عدم هماهنگی و تعامل لازم توسط مسئولان مربوطه و بخشهای خصوصی و پیمانکاران سابق و فعلی باعث ایجاد وقفه ای طولانی در اتمام عملیات پروژه بزرگراه پیرانشهر – نقده و دو بانده کردن محور پیرانشهر به چیانه شده است.

اما آنچه واضح و روشن است کلنگ های متعددی که بر پیکره سرد و بی روح این پروژه ها زده شده است نه تنها دردی از دردهای چند ساله مردم این منطقه و بویژه بازماندگان و خانواده های داغدار قربانیان این حوادث را دوا نکرده و نخواهد کرد بلکه هر حادثه ی جدیدی در این محور داغ آنها را دوصد چندان تازه تر کرده است.

داستان تکراری مشکلات جاده ای پیرانشهر نقل محافل شده است

حال، پس از این وقایع تلخ و ناگوار، افکار عمومی شهروندان پیرانشهر خواستار تعامل بیشتر و بهتر همه دستگاه ها و نهادهای اجرایی شهرستان جهت چاره اندیشی و راه حل مناسبی برای رهایی از تکرار کابوس مرگ در جاده های مشهور به “مرگ و قربانی” در شهرستان پیرانشهر هستند، هر چند که متأسفانه داستان تکراری مشکلات جاده ای محورهای منتهی به پیرانشهر دیر زمانیست که بعنوان نقل محافل و بهره برداری جریانهای سیاسی منطقه آنقدر دست به دست شده است که اذهان عمومی دیگر وعده های پشت تریبون مسئولان را یک تکرار دوست داشتنی اما تقریبا دست نیافتی می پندارند.

این مباحث در حالی بارها و بارها در قلم و افکار رسانه ها جاری شده است و هر بار سوگنامه هایی در باب حوادث تلخ و ناگوار این محور به رشته تحریر در آمده است که مسئولین ذیربط متأسفانه تا کنون به جای چاره اندیشی اصولی و اقدام عملی تنها به ابراز همدردی قناعت کرده‌اند.

سایه سکوت مسئولان بر چهارشنبه خونین پیرانشهر و جاده های مرگ

حال چهارشنبه خونین پیرانشهر (یکم آذرماه) با تمام اتفاقات تلخش سپری شد اما هر روز در گوش ساکنان این منطقه زمزمه می شود که مسئولین خدمتگذار قبول کنید که در پیرانشهر جاده هایی داریم که متأسفانه شب و روز قربانی تحویل خاک می دهند و همشهریان ما در بسیاری از موارد بصورت خانوادگی و دسته جمعی با مبدأ پیرانشهر و مقصد آخرت کوله بار سفر خود را می بندند.

با نگاهی به آخرین گزارش از آمارهای منتشر شده توسط پایگاه اطلاع رسانی مرکز اورژانس ۱۱۵ پیرانشهر از قربانیان حوادث اخیر بویژه حوادث و سوانح تلخ جاده ای در پیرانشهر هر غریبه ای در نگاه اول احساس می کند که این آمارها از یک منطقه عملیاتی و جنگی منتشر شده است.

فوت ۷ نفر و مصدوم شدن بیش از ۱۰ نفر از هموطنانمان در چندین فقره تصادف جداگانه آنهم تنها به فاصله یک‌هفته در محورهای مواصلاتی به پیرانشهر هرگز نمی تواند قابل پذیرش باشد و شاید اگر این آمار به غیر از حوادث جاده ای به هر پدیده ی دیگری مربوط می شد ذهن و فکر مسئولان را در راستای چاره اندیشی بهتر و سریعتر بیش از این به خود مشغول می کرد اما داستان های تکراری حوادث جاده ای در محورهای منتهی به شهر مرزی پیرانشهر و جان باختن و مصدوم شدن شهروندان در این مسیر آنقدر برای برخی ها تکراری شده است که در اذهان بسیاری از افراد حقیقی و حقوقی دیگر جایی برای تأمل و تفکر باقی نگذاشته است.

و این چنین شد که آیندگان ما شاید در فرداهای دورتر برای کودکان خود از مرگ های خانوادگی بعنوان تنها میراث جاده های منتهی به پیرانشهر یاد کنند.

➖یادداشتی از عثمان حسن زاده