آیا ۱۷ سال فرصت برای زدودن واژه روستا از شهر لاجان کافی نیست!/ یادداشتی از عثمان حسن زاده

تبدیل یک روستا به شهر تنها بر پایه اسناد و صورتجلسات رسمی خارج شده از مصوبات اتاق های مسئولین مربوطه امکان پذیر نبوده و نیست بلکه مهمتر از این پروسه های اداری ایجاد بسترهای لازم در زمینه های مختلف از جمله تغییر زیرساخت های فرهنگی آن منطقه و تغییر نگرش مسئولان شهرستان؛ استان و کشوری از روستا به شهر می باشد تا با اعتماد و اعتقاد به مصوبات جلسات خود زمینه را برای تبدیل یک منطقه از روستا به شهر نه تنها بر روی کاغذ بلکه در مکاتبات رسمی و اداری و همچنین بیان گفتگوهای روزانه خود نیز برای ساکنان آن‌ شهر فراهم سازند.

آنچه در این میان جای بسی تأسف و تعجب و موجب ناراحتی است گاهاً اطلاق واژه روستا به شهر لاجان از طرف مسئولانی صورت می گیرد که (۱۷ سال قبل) خود در جلسات  تبدیل روستای گردکشانه به شهر حضور داشتند اما امروز از ابراز این عنوان خودداری می کنند.

در چند روز اخیر فرماندار شهرستان پیرانشهر در اظهار نظری که در خصوص وضعیت اینترنت مناطق روستایی و مشکلات آنتن دهی در روستاهای پیرانشهر با عنوان (حل مشکل اینترنت در ۳۰ روستای پیرانشهر ) مواردی را اشاره کرده بودند مجدداً گردکشانه را در لیست ۳۰ روستایی عنوان کرده بود که از نبود اینترنت پرسرعت با مشکلاتی مواجه است.

با بررسی های عوامل جامعه شناختی در روند تبدیل یک نقطه به نقطه ای قابل ارتقاء لزوم توجه به برخی نکات الزامیست چرا که این روند طی سالیان درازی به واقعیت تبدیل می شود که متأسفانه این مهم در مورد شهر لاجان تداعی ندارد.

حلقه ی گمشده ای که در جریان تبدیل روستای گردکشانه سابق به شهر لاجان کنونی همواره در لابلای نوشته ها و کلمات بسیاری از مسئولان شهرستانی؛ استانی و حتی کشوری وجود دارد خطاب قرار دادن شهر لاجان با همان نام قدیمی روستای گردکشانه است که واقعاً برای مردم این شهر دردآور و غیر قابل توجیه است و باید به این افراد یادآوری کرد که آیا آیا ۱۷ سال؛ فرصت خوبی نیست تا واژه روستا را از چهره شهر “لاجان” بزدائید.

گاهاً حتی در صداو سیمای استان؛ در خبرهای منتشر شده در سایت ها؛ در سخنرانی ها؛ در مراسمات و در بسیاری از موارد مشاهده شده است که از شهر لاجان بعنوان روستای گردکشانه یاد می برند که توصیه می شود مسئولان در اظهارات بعدی خود در خصوص شهر لاجان تجدید نظر کرده و از عنوان روستا برای این شهر جداً خودداری کنند.

بدون شک برای ارتقای فرهنگ شهر نشینی و همچنین تبدیل یک روستا با ساختار جمعیتی و فکری و معیشتی روستایی به شهر موارد زیادی دخیل هستند که حذف کلمه روستا و اضافه کردن عنوان شهر به آن نقطه در مکاتبات اداری و محاورات رسمی و عمومی خود شروع یک تغییر و تحول است که متأسفانه در برخی از موارد به واسطه کم کاری مسئولان در مورد شهر لاجان مشاهده نمی شود.

نکته ای که قابل تأسف و جای افسوس است این که فرماندار شهرستان پیرانشهر  یا هنوز باور ندارد که عمر روستای گردکشانه حدود ۱۷ سال قبل به پایان رسیده و اکنون نه تنها گردکشانه به شهر تبدیل شده است بلکه حتی رسماً نامی از گردکشانه باقی نمانده و با الحاق دو روستای “اندیزه” و “سروکانی” به شهر “لاجان” تغییر نام داده است و یا اینکه این کار عمدی صورت می گیرد تا ساکنان این شهر به دنبال مطالبات بحق خود که همان برخورداری از حقوق و امکانات شهروندی است؛ نباشند.

متأسفانه نبود امکانات اولیه شهری از جمله عدم استقرار نهادهای دولتی و خدمات رسان و همچنین عدم اختصاص اعتبارات لازم در طی این ۱۷ سال گذشته، خود مهمترین دلیل این ادعاست که مسئولان شهرستان، استان و حتی کشوری هنوز به این نقطه از جغرافیای پهناور ایران نگاهی روستایی داشته باشند نه نگاه شهری که درخور  شایسته مردم محروم شهرنشین لاجان باشد.

انتظار می رود که مسئولان پیرانشهر این واقعیت را قبول کنند که شهرستان پیرانشهر دارای تنهای یک شهر بنام “لاجان” می باشد و سعی کنند در تصمیمات و برنامه ریزی های آتی خود نگاه فرزند خواندگی چند ساله ی خود را از این شهر بزدایند و برای ارتقای شاخص های توسعه و ترقی که مورد نیاز یک شهر است از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکنند تا حداقل شهروندان ساکن در این شهر پس از سالها محرومیت از حداقل امکانات اولیه شهری برخوردار باشند چرا که بدون شک تا زمانی که مسئولان شهرستانی نگاهشان را به این شهر تغییر ندهند و برای رفع چهره محرومیت این شهر تلاش نکنند نمی توان شاهد تغییرات چندانی در وضعیت شهر لاجان در عرصه های مختلف آن باشیم.