کولاک برفی تمرچین، فرصت نمایش توسعه فرهنگی مرزنشیان پیرانشهر/ یادداشتی از کامل دلپسند

طی یکی دو روز اخیر در منطقه مرزی پیرانشهر، بر اثر کولاک برف و بوران بیش از ۱۰۰۰ نفر از شهروندان و مسافرین در نقطه صفر مرزی تمرچین و حاج عمران گرفتار شدند؛گرفتاری که ممکن بود تبدیل به یک فاجعه ی محلی شود. اولین اقدام جدی و بوقت فعالیت رسانه های محلی ذی نفوذ بود که جدا از رسالت خبری، احساس مسئولیت پذیری کرده بلافاصله از طریق خبرنگاران خود تصاویر و فیلم ها را به اطلاع جامعه محلی رساندند، بحران بوجود آمده، بحرانی نبود که به تنهایی هیچ یک از نهادهای خدمت گذار محلی بتواند مدیریت کند؛ لذا در مواقعی از این دست مشارکت داوطلبانه ی کنشگران محلی در حل بحران از اهمیت بی نطیری برخوادار است.
بنا به تعریفی از نگاه جامعه شناسی؛ توسعه محلی عبارت است از ؛ فرایندی مبتنی بر مشارکت داوطلبانه و خودیارانه در میان ساکنان یک محله در جهت بهبود شرایط فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی. بر این اساس مشارکت داوطلبانه شاخصی از توسعه فرهنگی اجتماعی محلی است و از آنجا که بین سرمایه اجتماعی با کارایی نهادی، مشارکت داوطلبانه در کارهای دسته جمعی(پاراگال وهمکاران،۲۰۰۲) تندرستی(وینسترا،۱۳۸۴) موفقیت پروژه های عمرانی(مرینس،۱۳۸۴) تسهیل موفقیت کنش(کری آن،۲۰۰۳) توسعه محلی و ملی و افزایش امید به زندگی(هیات،۲۰۰۳) و افزایش مشارکت اجتماعی و مدنی(لوفلین،۲۰۰۳) ارتباط معنی داری وجود دارد؛ با اطمینان می توان گفت مشارکت جمعی همه کارگزاران محلی در مدیریت بحران منطقه ای شاخصی از توسعه فرهنگی جامعه مرزنشین بوده است.
اگر چه در حل این بحران تمام نهادهای خدمت گذار محلی دولتی و نظامی مشارکت جدی داشته اند، اما بازتاب در خور توجه رسانه ای آن؛ سهم کنشگران محلی اعم از همه کنشگران جامعه مدنی اعم از حافظان محیط زیست، کولبران محلی، کوهنوردان و همچین شهروندان بودند که با هر آنچه در اختیار داشته اند اعم از جان و مال ؛ برای حفظ جان مسافرین و شهروندان اهدا کرده اند، تا جایی که حتی تعداد زیادی از شهروندان از طریق رسانه های محلی اعلام آمادگی برای میزبانی در منازل مسکونی داشته اند، شخصا فکر می کنم نمودهای توسعه فرهنگی و اجتماعی هر اجتماع محلی را در بروز رویدادها و بحران های انسانی می توان دید؛ در بحران برف و کولاک تمرچین آنچه به وضوح همه شهروندان دیدند نمایش بی نظیر توسعه فرهنگی مرزنشینان بود در رویدادهای بحرانی نجات جان انسان ها بیشتر از هر چیز اهمیت دارد، فارغ از زبان و قومیت و مذهب، می توان این رویداد را به مثابه ظرفیت انسانی مبتنی بر سرمایه های اجتماعی محلی دید که در رویدادهای جدی منطقه ای برای ساختن منطقه ای توسعه یافته از آنها می توان استفاده بهینه کرد واقعیتی تجربه شده در کشورهای توسعه یافته این است که ساختن اجتماع محلی علیرغم تمام تلاش های نهادهای خدمت رسان نیاز به مشارکت داوطلبانه تمام گروه های ذی نفوذ محلی برخواسته از سرمایه انسانی و اجتماعی محلی است، درسی که در رویداد برف و کولاک تمرچین به خوبی به سیاست گذاران محلی داده شد. بدون شک مشارکت داوطلبانه تمام کارگزارن محلی منطقه مرزی پیرانشهر بازنمودی از توسعه فرهنگی مرزنشینان پیرانشهر بود