کولبری، نتیجه عدم توجه به ظرفیت های منطقه است

[quote arrow=”yes”]مدتی بود نمی خواستم بنویسم و پژواک بدبختی های مردم سرزمینم باشم اما مرگ مظلومانه ی این دو نوجوان (آزاد و فرهاد خسروی) کولبر باعث شد دوباره قلم بدست بگیرم و هر چند تلخ کمی بنویسم. مسائل و مشکلات به جود آمده در مناطق مرزی کشور به خصوص در استان های کردستان و آذربایجان غربی ناشی از عدم مدیریت وآشنایی مسئولین با مولفه های مدیریتی است.[/quote]

مدیریت فرایند بکارگیری موثرو کارآمد منابع انسانی ومادی در برنامه ریزی، سازماندهی ، بسیج منابع و امکانات ،هدایت و کنترل است که برای دستیابی به اهداف سازمانی و براساس نظام ارزشی مورد قبول صورت می گیرد. مدیریت یک واژه ی تخصصی است و بحث از تخصصی بودن آن در اینجا مجال بسیط کردن آن نمی دهد. اما ماحصل عدم مدیریت و نظارت کافی و لازم باعث شده مردم فقیر تر از گذشته باشند و حداقل امروز را هم از دست بدهند.آمار طلاق و اعتیاد سر به فلک کشیده، ناهنجاری و پدیداری آسیب های اجتماعی بیداد می کند، خودکشی در همه ی رده های سنی روز به روز بیشتر شده، دانش آموزان بی انگیزه تر و بر لشکر بیکاران افزوده شده ،جوانان عصیان و معتاد و مردمان رنجور، زمین های بی حاصل و کارخانه و کارگاههای خاموش و متواری شدن سرمایه های این مناطق ناشی از عدم اشرفیت مسئولین با مدیریت است.مسئولی که با مدیریت آشنا نیست نمی تواند طلایه دار حل مسائل مملکت باشد.برنامه ریزان و مسئولان به جای اینکه شهرهای مرزی را به «قطب صادرات» به کشورهای همسایه تبدیل کنند آن ها را به گذرگاه ها و معابر مرزی برای ترویج قاچاق و پدیده ی شوم و غیرانسانی کولبری تقلیل داده اند.

ارزش و کرامت انسانی را آنقدر پایین آورده اند که کولبری و تداوم آن به یکی از خواسته های اصلی مردمان این مناطق تبدیل شده است.متاسفانه هم افراد بیکار منطقه هم مسئولان و نمایندگان مجلس کولبری را پذیرفته اند و به آن مشروعیت بخشیده اند.مردم بیکار مناطق مرزنشین به خاطر بیکاری و نبود زیرساخت های اشتغال زایی هر کاری که لقمه ای نان برای خانواده ها به آرمغان بیاورد، می پذیرند و چاره ای جز این را هم ندارند.

اما انگشت انتقاد ما به سمت مسئولان و نمایندگان مجلس شهرهای مرزنشین نشانه می رود که به پدیده ی کولبری شرعیت بخشیده اند.و برای شرعیت آن نیز کولبران را بیمه و معابر غیر رسمی را سازماندهی می کنند. منابع و پتانسیل های فراوانی که این مناطق؛ همچون دامداری، کشاورزی ،و گاوداری و معادن متعدد ازیک سو و بارندگی های مطلوب نسبت به سایر مناطق کشور و کوهستان های بالقوه ی زیاد و دیدنی از سوی دیگر، می تواند به افزایش شغل و مبارزه با بیکاری منجر شود .بیشتر شهرهای کردستان و آذربایجان غربی دارای ظرفیت های فراوان جذب گردشگر و رشد صنعت توریسم هستند و حتی محصولات بومی و ارگانیک موجود(چون انگور سیاه،عسل طبیعی،فرآورده های لبنی و گوشتی و ده ها محصول دیگر وجود دارد که اگر برای تولید انبوه آنها و راه اندازی خط تولید این محصولات در این مناطق سرمایه گذاری شود دیگر شاهد پدیده شوم کولبری نخواهیم بود.

اما متاسفانه ما در مناطق کردنشین و مرزنشین شاهد مشروعیت بخشیدن و به رسمیت شناختن بهره کشی و تنزل شان انسان هستیم و اینجاست که بنده کولبری را نه قضا و قدر الهی بلکه خواست واراده ی انسان دوپا می دانم .لذا واجب دوش مسئولین و نمایندگان مجلس این مناطق است که سطح مطالبه گریشان را تغییر و افزایش دهند و با تنزل شان انسانی به مخالفت بپردازند.

با تقدیم احترام

احمد علیزاده