از سوچی تا ورشو یادداشتی از فاتح کوردی

از سوچی تا ورشو یادداشتی از فاتح کوردی شرایط امروز جهان و همزمانی نشست سوچی و ورشو یادآور جهان دو قطبی و دوران پس از جنگ‌جهانی دوم است که حالت نمادینی از تقسیم جهان بین شرق و غرب ،جنگ سرد و حاکمیت فردی همچو ترومن رییس جمهور وقت آمریکا و استالینِ کمونیست رهبر وقت شوروی […]

از سوچی تا ورشو یادداشتی از فاتح کوردی

شرایط امروز جهان و همزمانی نشست سوچی و ورشو یادآور جهان دو قطبی و دوران پس از جنگ‌جهانی دوم است که حالت نمادینی از تقسیم جهان بین شرق و غرب ،جنگ سرد و حاکمیت فردی همچو ترومن رییس جمهور وقت آمریکا و استالینِ کمونیست رهبر وقت شوروی بود .ترومنی که معروف به تصمیم گیرنده ای سرنوشت ساز بود و جنگ را وسیله ای برای صلح میدانست و برای اولین بار تصمیم به استفاده از بمب اتمی در جهان گرفت و از اسرائیل حمایت کرد و در سیاست داخلی تصمیم به اصلاح و سرو سامان دادن به اقتصاد داخلی ایالت متحده کرد و از طرفی استالین که کشور گشایی و صدور انقلاب پرولتاریایی و رسیدن به آبهای گرم را هدفهای اصلی خود در سیاست خارجه میدانست و در داخل سیاستش را با خشونت و حذف مخالفان و کشتن افرادی همچو لئون تروتسکی دوست انقلابی لنین دنبال میکرد .حال که جنگ سوریه تمام شده وجود ترامپ نو محافظه کار و دنباله رو جورج بوش عامل طوفان سحرا و جنگ خلیج فارس و پشت بسته به لابی صهیونیست و از طرفی پوتین چسپیده به صندلی ریاست جمهوری که حتی تاب و تحمل انتخاباتی آزاد را ندارد خاطرات آن روزها را تداعی میکند و دوباره جنگ سرد را به اوج خود رسانده است. حال که این دو کنفرانس تشکیل شده شرق و غرب به فکر سهم خود از این جنگهای نیابتی و جنگ سرد هستند اما به واقعیت کدام از دو محور شرق و غرب حداقل در کوتاه مدت توانسته خواسته هایش تامین شود و دارای یکپارچگی بیشتریست. اگر به اجماع اتفاقات خاورمیانه مروری داشته باشیم منتفعان اصلی این تحولات حداقل در کوتاه مدت اسرائیل و روسیه هستند . کنفرانس ورشو که با حضور مایک پنس معاون ترامپ و مایک پمپئو وحضور چشم گیر اعراب حاشیه خلیج فارس بدون حضور قطر و حضور کمرنگ اروپایی ها برگزار شد به واقعیت نتوانست خواسته های ترامپ در ایجاد یک جبهه مشترک وحداقل ایجاد یک جبهه محدود ولی قوی اروپایی آمریکایی مانند دوران حمله به صدام و خارج از تشکیلات شورای امنیت را در مقابل ایران ایجاد کند که ترس اروپا از تغییرات سیاسی و حاکمیتی در خاورمیانه و عواقب این تغییرات از جمله مهاجرت بیشتر به اروپا و از طرفی اوضاع بد اقتصادی فرانسه و جدایی بریتانیا از اروپا و موضوع برگزیت یکی از دلایل این عدم موفقیت آمریکاست که خارج نشدن جمهوری اسلامی ایران از برجام به این عدم موفقیت آمریکا و همراهی نکردن اروپا با آمریکا دامن زده و فقط برنده این بازی در جبهه غرب اسرائیل است که با اختلاف بین جمهوری اسلامی و اعراب چرخه کنفرانس مادرید را به نفع خود تکمیل نموده است. اصرار ترامپ در مورد فشار بر ایران و تصمیمات دیگرش در پیمانهای منطقه ای مانند ناتو آمریکا را از متحدانش دور و یکپارچکی در جبهه غرب را کمرنگ کرده است. اصرار ترامپ بر موضوع ایران و غفلت از روسیه ما را یاد سخنان چرچیل رهبر وقت انگلستان در مورد سیاست آمریکا در کنفرانس تهران در سال ۱۹۴۳ که با حضور روزولت ،چرچیل و استالین تشکیل شده بود می اندازد که به مک میلان عضو هیات نمایندگی آمریکا یادآور میشودکه((
کار آلمان تمام است حتی اگر زمانی هم برای انجام آن لازم باشد . مساله واقعی در حال حاضر روسیه است . من نمیتوانم این مساله را به آمریکایی ها بفهمانم )) به واقعیت امروز ترامپ بخاطر ایران نفوذ روسیه و فعالیتهایش را از حوزه سیاستهای خود کنار گذاشته و اولویتش را در فشار بر ایران پایه ریزی کرده است.
از طرفی نشست سوچی که با سه کشور ترکیه و ایران و روسیه برگزار شد برنده ای بجز روسیه ندارد زیرا روسیه با حضور همه جانبه اش در سوریه به خواسته و آرزوی دیرینش یعنی دسترسی به آبهای گرم رسیده و کریمه را در غفلت و عدم هماهنگی غرب بدست اورده و با اسرائیل در ارتباط کامل اطلاعاتی مخصوصا در حملات هوایی به پایگاههای مخالفان میباشد که نشان از عدم علاقه روسیه به حضور ایران در سوریه دارد و با چراغ سبز به اسرائیل در این حملات خود را از کانون توجهات و اختلافات با آمریکا به وسیله جلب رضایت اسرائیل دور کرده. ترکیه نیز با توجه به عضویت در ناتو و سیاستهای شناور اردوغان با آمریکا و اتحادیه اروپا نمیشود از آن به عنوان متحد با روسیه یاد کرد و صرفا در فکر مدیریت مناطق شمال سوریه و کرد نشین است . امروز که داعش به پایان راه خود رسیده و روسیه هم علاقه چندانی به ماندن ایران در سوریه ندارد و از طرفی ایران همچو ترکیه مرز مشترک با سوریه ندارد حداقل در کوتاه مدت و با وجود ترامپ و سیاستهای فعلی آمریکا قدرت مانور و نقش آفرینی کمتری همچو گذشته درتغییرات پیش روی سوریه برای جمهوری اسلامی میتوان متصور بود.


نویسنده :فاتح کردی