ایران برای چندروز عصبی‌ترین کشور دنیانیست!

ایران برای چندروز عصبی‌ترین کشور دنیانیست! نوشته:متین ریماز روزنامه نگار بازهم فوتبال وباز هم معجزه!انگار خداهم فوتبال را طوری دیگر  میبیند.سوت بازی که به صدا درمیآید دیگر نه خبری از  تحریم است نه دیدارهای این و اون! یه توپ،۲۲بازیکن و۹۰دقیقه ی پرهیجان که مراکشی ها خودشان با گل به خودی کوهی از غم را از دوش […]

ایران برای چندروز عصبی‌ترین کشور دنیانیست!

نوشته:متین ریماز روزنامه نگار

بازهم فوتبال وباز هم معجزه!انگار خداهم فوتبال را طوری دیگر  میبیند.سوت بازی که به صدا درمیآید دیگر نه خبری از  تحریم است نه دیدارهای این و اون! یه توپ،۲۲بازیکن و۹۰دقیقه ی پرهیجان که مراکشی ها خودشان با گل به خودی کوهی از غم را از دوش ماهابر داشتند تا ما ایرانی ها به خیابان ها بریزیم و پایکوبی کنیم به طوری که انگار نه انگار تا همین امروز صبح از دلار و ترامپ حرف می‌زدیم.البته این شادی فقط برای ما نیست، مردم الجزایر نیز بعد از صعود از مرحله گروهی چنان پایکوبی کردند که گویی این کشور عربی-اسلامی، دوباره استقلال پیدا کرده است و استعمارگران پیر دیگر در آن نفوذی ندارند.نازی های جنگ زده که زخم های زیادی بر یهودیان بر جای گذاشتند با هیمن فوتبال اری همین یک توپ و۲۲بازیکن انچنان در دل  دنیا نفوذ پیدا کرده اند که خیلی از یهودیان نیز آرزوی کسب جام بزرگترین آوردگاه فوتبال دنیارا برای سفیدپوشان آلمانی آرزومندند.

کلمبیا یا مواد مخدر یا قاچاقچی!نه بلکه جیمز رودریگز.پایان جنگ ساحل عاج،خوشحالی مردم کره شمالی،از فلک زده های زیمباوه تا لب ساحل نشینان جزایر قناری!! آری اینها حقایق فوتبال است و غیرقابل انکار، ورزشی که امروز بیش از هر پدیده دیگری، در جهان طرفدار دارد و مانند نفت و پول ودلار در زندگی مردم نمایان است.فوتبال نه تنها برای جامعه ما بلکه برای دنیا مانند پادزهر عمل میکند.

یادم هست دولت پرسید چه کار کنیم اگر راه حلی دارید به ما اعلام کنید!حال که اقتصاد کشور میلنگد،و فوتبالمان رو به پیشرفت،بیایم زرنگ باشیم و با ورزش رکود را حل کنیم. با فوتبال میشود هرکاری کرد،تحریم‌ها را شکست وحتی نگاه مردم جهان را نسبت به خود عوض کنیم. برای اثبات این حرف کافی است نگاه  دنیارا به ایران قبل و بعد از جام جهانی مقایسه کنیم. شما تصور کنید،ورزشگاه‌ها باکیفیت و باشگاه‌ها مطلوب باشند و بازیکنان بزرگ دنیا به جای، ترکیه، قطر و امارات راهی ایران شوند و در تهران، شیراز، اصفهان و یا خوزستان فوتبال بازی کنند. تصور کردنش انسان را به ذوق می‌آورد چه برسد به حضور این بازیکنان در ایران.سرمایه گذاریی که هیچ گاه به هدر نخواهد رفت.بیایم و طرحی نو در فوتبال کشور برپاکنیم.میشود و می‌توانیم  بسیاری از مشکلات اجتماعی ایران را حل کنیم و زمینه ساز شادی و نشاط در جامعه شویم.باید خراب کرد وازنو ساخت. فوتبال چیزی است که مردم ایران آن را هرگز کنار‌نخواهند گذاشت.