شهرداری پیرانشهر و سوء هاضمه یادداشتی از دکتر حسن منتظری

حسن منتظری نگارنده در طول چند سال گذشته از طریق یادداشت های هشدارگونه تلاش کرده است سهم اندکی در حرکت بهتر شورا و شهرداری پیرانشهر داشته باشد و صد البته تمامی دغدغه ها از سر حساسیت به منافع جمعی و توسعه زیربناهای اقتصادی و فرهنگی پیرانشهر بوده است. توسعه و به تبع آن توسعه شهری، […]

حسن منتظری
نگارنده در طول چند سال گذشته از طریق یادداشت های هشدارگونه تلاش کرده است سهم اندکی در حرکت بهتر شورا و شهرداری پیرانشهر داشته باشد و صد البته تمامی دغدغه ها از سر حساسیت به منافع جمعی و توسعه زیربناهای اقتصادی و فرهنگی پیرانشهر بوده است.
توسعه و به تبع آن توسعه شهری، مفهومی چند بعدی و چند ساحتی است که ابعاد اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی را در بر میگیرد؛توجه همزمان به ابعاد فوق الذکر، شهر را در مسیر توسعه پایدار می اندازد.سیطره رویکردهای تقلیل گرایانه جغرافیای شهری به جای چشم اندازهای کلان نگرانه جامعه شناسی شهری یکی از دلایل توسعه ناقص شهری است امری که سرچشمه های آن به “مدرنیته ناقص” بر می گردد.
کم اهمیت شمردن حقوق معوقه کارمندان و کارگران زیر مجموعه شهرداری و افراط در عمران شهری یکی از نشانه های همان مدرنیته ناقص و تک بعدی است که سالهاست بدنه شهرداری را درگیر خویش کرده است.با همین استدلال،توجه افراطی به عمران مرکز شهر و کم توجهی به پیرامون و حاشیه شهر نیز، معلول رویکردهای مدرنیته ناقص و تک بعدی است.
در این میان شهرداری به معده ای شباهت دارد که هر نوع اختلال در کارکرد آن،جریان گردش خون را با مشکل مواجه می کندبنابراین،نخستین وظیفه شوراهای جدید، رفع اختلال معده شهر است؛بدون توجه به این راهکار،روند توسعه پایدار و همه جانبه شهری دوباره به تعویق خواهد افتاد.